قلعه سرخ یا لال قلعه از مراکز عظیم گردشگری در هندوستان - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، قلغه سرخ یا لال قلعه یکی از مراکز عظیم گردشگری در هندوستان می باشد. لال قلعه به طور کلی دارای 254 هکتار مساحت بوده و دیوارهای دفاعی آن حدود 2.4 کیلومتر طول دارند.

قلعه سرخ یا لال قلعه در هندوستان

قلعه سرخ در سال 2007 در فهرست میراث دنیای یونسکو به عنوان اثر معماری مشترک تمدن های هندو، ایرانی، اسلامی و تیموریان ثبت شده و نقش مهمی را در فضای سیاسی اجتماعی و تاریخی شهر دهلی داراست.

قلعه سرخ در هندوستان

قلعه سرخ یا لال قلعه یکی از عظیمترین مراکز گردشگری در شهر دهلی پایتخت هندوستان می باشد. در زبان هندی لال به معنی سرخ میباشد که به دلیل استفاده از سنگ های سرخ در ساخت آن به این نام خوانده می گردد.

قلعه سرخ یا لال قلعه به دستور شاه دنیا پادشاه پنجم گورکانی در زمانی که پایتخت خود را از آگرا به دهلی تغییر داد ساخته شد. ساخت بنای قلعه سرخ یا لال قلعه به مدت 9سال طول کشید. قلعه سرخ در جوار رود یامونا واقع شده و به شکل یک هشت ضلعی نامرتب که از طریق دیواری از سنگ های سرخ احاطه شده است ساخته شده است.

قلعه سرخ یا لال قلعه یکی از عظیمترین مراکز گردشگری در شهر دهلی پایتخت هندوستان می باشد

بنای قلعه سرخ یا لال قلعه از اجزای مختلفی تشکیل شده است از جمله دروازه لاهور که نامش از شهر لاهور پاکستان گرفته شده است و یا مسجد مروارید که از مرمر سفید ساخته شده و در ساخت آنها از معماری اسلامی الهام گرفته شده است. در جای جای قصر سرخ می توانید نوشته هایی به زبان فارسی را مشاهده کنید که البته متاسفانه بخش زیادی از این کتیبه ها تخریب شده اند. هرسال در 15 آگوست که روز استقلال هند از انگلستان است، نخست وزیر هند پرچم ملی کشور را بر فراز قلعه سرخ یا لال قلعه بالا برده و سخنرانی می نماید.

ساخت بنای قلعه سرخ یا لال قلعه به مدت 9 سال طول کشید

قلعه سرخ یا لال قلعه بطور کلی دارای 254 هکتار مساحت بوده و دیوارهای دفاعی آن حدود 2.4 کیلومتر طول دارند. این دیوارها در بخش منتهی به رودخانه 18 متر و در بخشی که به سمت شهر است، 33 متر ارتفاع داشته و نقش مهمی در دفاع از مجموعه داشته اند. قلعه سرخ در سال 2007 در فهرست میراث دنیای یونسکو به عنوان اثر معماری مشترک تمدن های هندو، ایرانی، اسلامی و تیموریان ثبت شده و نقش مهمی را در فضای سیاسی اجتماعی و تاریخی شهر دهلی داراست. قلعه سرخ یا رد فورت دهلی را با قلعه دیگری که به همین نام مشهور است و در آگرا در نزدیکی دهلی ساخته شده، نباید اشتباه گرفت.

بخش های محتلف قلعهسرخ یا لال قلعه

این بنا شامل بخش ها و اجزاء محتلفی است که مشهورترین آن ها عبارتند از:

- دروازه لاهور (Lahore Gate) :دروازه لاهور که دروازه اصلی قلعه سرخ به شمار می آید و نامش را از شهر لاهور واقع در پاکستان گرفته است.

- دروازه دهلی (Delhi Gate): دروازه دهلی نام دروازه ای در قلعه سرخ است که به سوی دهلی کهنه بوده است.

- دروازه فیل (Elephant Gate): یکی دیگر از دروازه های لال قلعه دروازه فیل نام دارد. دروازه ای که مقابلش دو مجسمه باشکوه سیاه رنگ از فیل قرار داشته که بعدها در 1856 توسط اورنگ زیب تخریب می شوند و هم اکنون پس از بازسازی در موزه ممتاز محل قرار دارند.

- چاتاچوک (Chatta Chowk): چاتاچوک یا بازار سرپوشیده، که بازاری بوده است بین دروازه اصلی و قلعه سرخ که اکنون محل تجمع دستفروشان برای فروش سوغاتی به گردشگران است.

در جای جای قلعه سرخ می توانید نوشته هایی به زبان فارسی را مشاهده کنید

- نقاره خانه (Naqqar Khana) یا نوبت خانه (Naubat Khana): که بر فراز دروازه لاهور و مقابل چاتاچوک قرار گرفته و از آنجا 5 بار در روز یا هنگام ورود شاه یا شاهزادگان و خانواده سلطنتی نقاره می زده اند. این بنا در قله سرخ یا لال قلعه بیش از 30 متر طول و 20 متر عرض دارد و کلیه بازدیدکنندگان به جز خانواده سلطنتی، در اینجا پیش از ورود به محوطه اصلی باید از اسب پیاده می شدند.

باغ حیات بخش (Hayat Baksh Bagh): باغ حیات بخش، باغی در قلعه سرخ بوده است که از طریق دو نهر زیبا و فواره های فراوان تقسیم می شده است. متأسفانه اکنون این نهرها خشک است و در آن محل فقط پوشش گیاهی باقی مانده است.

خاص محل (Khas Mahal): که محل خصوصی اقامت شاه بوده مشتمل بر اتاق های خواب، مکان های عبادت، ایوان و باروی موسامان بُرج.

بُرج مثمن (Mussaman Burj): بارویی است در خاص محل و رو به بیرون قلعه که شاه هر روز صبح زود بر فراز در انظار عموم ظاهر می شده است.

نمای بیرونی قلعه سرخ

نهر بهشت (Nahr-i-Behisht): نهر بهشت در قلعه سرخ محل اقامت شخصی شاه بوده است که شاه بر ایوان آن می نشسته و بر رود یامونا نظاره می نموده است. در این قصر نهرهایی که از رود یامونا منشعب می شدند جاری بوده است.

دیوان عام (Diwan-i-Am): که حیاط بیرونی مستقل و عظیمی است که با سنگ های مرمر سفید فرش شده و شاه با ایده ای شبیه به بار عام سلیمان، بر روی ایوانی در روی دیوار شرقی می ایستاده و با عموم ملاقات می نموده است.

کرسی (Qursi) یا تخت شاهی :که مقابل دیوار داخلی دیوان عام واقع شده است و سکوی عظیم و شکوهمندی است به ابعد بیش از 2 در 1 و ارتفاع 3 متر از کف ایوان عام. این تخت از سنگ مرمر با حجاری های ظریف و جوتهر نشان ساخته شده که در 1857 جواهراتش را خارج نموده اند. شاه از فراز آن به صحبت و درخواست وزرا یا مردم گوش می داده است.