پشه های اصلاح شده قبل از اینکه انگل های مالاریا عفونی شوند و بتوانند بیماری را منتقل نمایند، می میرند - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، هنگامی که صحبت از جلوگیری از انتشار مالاریا به وسیله پشه ها به میان می آید، بعضی از رویکرد های پیشنهادی شامل کشتن حشرات یا جلوگیری از آلوده شدن آنها به انگل های مالاریا است. با این حال، یک روش تازه این است که رشد انگل ها به محض اینکه در روده پشه قرار بگیرند، متوقف شوند.

به طور معمول، مالاریا زمانی پخش می گردد که پشه ماده، فردی را که قبلاً به انگل پلاسمودیوم عامل مالاریا آلوده شده است، نیش بزند. آن انگل همراه با خون مکیده شده به روده حشره منتقل می گردد و در آنجا وارد مرحله بعدی رشد خود می گردد. پس از رسیدن به آن مرحله، به سمت غدد بزاقی پشه حرکت می نماید، بنابراین می تواند فرد بعدی را که پشه نیش می زند آلوده کند.

طبق گفته دانشمندان پروژه Transmission: Zero در امپریال کالج لندن، تنها حدود 10 درصد از پشه های حامل انگل به مقدار کافی عمر می نمایند که انگل به مرحله عفونی برسد. با در نظر گرفتن این واقعیت، محققان کوشش نموده اند تا رشد انگل را در روده حشره کاهش دهند، تا جایی که پشه قبل از اینکه انگل به غدد بزاقی برسد، آنچنان دوره زندگی کوتاهی داشته باشد که بمیرد.

برای انجام این کار، دانشمندان پشه های Anopheles gambiae - نوع اصلی شیوع مالاریا - را اصلاح ژنتیکی کردند به طوری که هر بار که یک وعده خونی مصرف می نمایند، دو نوع مولکول پپتید ضد میکروبی فراوری می نمایند. این مولکول ها که از قورباغه های پنجه دار آفریقایی و زنبور های عسل به دست می آیند، با متابولیسم انرژی انگل تداخل می نمایند و رشد آن را مختل می نمایند.

به عنوان یک امتیاز اضافی، آن ها بعلاوه طول عمر پشه را کوتاه می نمایند و احتمال مرگ حشره قبل از عفونی شدن انگل را افزایش می دهند. به طور معمول، پشه های ماده بالغ حدود شش هفته عمر می نمایند.

در آزمایش های آزمایشگاهی، پشه های اصلاح شده بسیار کمتر از پشه های معمولی در انتقال انگل مالاریا پیروز بودند. ایده این است که اگر در طبیعت ر ها شوند، پشه های اصلاح شده با سایرین تلاقی پیدا می نمایند و به تدریج ژن های ضد انگل خود را در سراسر جمعیت پخش می نمایند.

با این حال، متأسفانه، طول عمر کوتاه تر آن ها از این نظر آن ها را در یک نقطه ضعف معین قرار می دهد - فرآیند انتخاب طبیعی به سرعت ویژگی منحصر به فرد آن ها را از مخزن ژن حذف می نماید. به همین علت، دانشمندان در پی اصلاح بیشتر پشه ها با افزودن یک محرک ژن هستند.

این پشه های اصلاح شده در یک مرکز در تانزانیا آزمایش می شوند. به منظور کاهش خطرات ایجاد اختلال در زیست بوم، دو نوع پشه به طور جداگانه مورد آزمایش قرار خواهند گرفت - یکی با مولکول های متوقف نماینده انگل و دیگری تنها با محرک ژن. اگر هیچکدام به نظر از نظر زیست محیطی مضر نبشاند، می توان آن ها را در یک سویه ترکیب کرد.

آسترید هورمن، محقق پسا دکتری، و یکی از نویسندگان مقاله ای در خصوص مطالعه. به تعویق انداختن رشد این انگل در داخل پشه یک تغییر مفهومی است که فرصت های بیشتری را برای جلوگیری از انتقال مالاریا از پشه به انسان باز نموده است.

این مقاله اخیراً در مجله Science Advances منتشر شده است.

منبع: امپریال کالج لندن