اگر انسان منقرض گردد چه اتفاقی برای دنیا می افتد؟! - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، اگر انسان منقرض گردد، چه اتفاقی برای خانه ها، مدارس، محله ها و شهر های ما خواهد افتاد؟ چه کسی به سگ ها غذا خواهد داد؟ چه کسی چمن ها را خواهد زد؟ اگرچه این موضوع رایج فیلم ها، برنامه های تلویزیونی و کتاب ها است، اما انتها بشریت همچنان موضوع عجیبی برای فکر کردن است.

به گزارش فرادید، اگر انسان ها از جهان ناپدید می شدند و شما می توانستید یک سال بعد به زمین بازگردید تا ببینید چه تغییراتی اتفاق افتاده، نخستین چیزی که متوجه آن می شدید سکوت جهان بود، اینکه چقدر مردم، ساختمان ها، ماشین ها، آسمان و همه چیز سروصدا فراوری می کرد، اما در غیاب انسان ها تمام آن سروصدا ها متوقف شده است.

در مرحله بعد، متوجه تغییرات آب و هوایی می شوید. یک سال پس از رفتن انسان ها از روی کره زمین، آسمان آبی تر و هوا صاف تر شده است، باد و باران سطح زمین را پاک نموده اند و تمام دود و گرد و غباری که انسان ها فراوری نموده بودند از بین رفته است. طولی نمی کشد که حیوانات وحشی پا به شهر هایی میگذارند که زمانی شلوغ و پرتردد بودند.

حالا خانه تان را یک سال پس از نبود انسان ها در جهان تجسم کنید. به داخل خانه خود می روید. از آنجا که سیستم های آب پمپاژ دائمی نشده اند و یک قطره آب در لوله های آب نیست، بهتر است تشنه نباشید. اگر کسی ماشین هایی که آب را پمپاژ می نمایند مدیریت نکند، آبی هم برای مصرف وجود ندارد.

اما آبی که زمان رفتن انسان ها از زمین در لوله ها مانده با نخستین سرمای ناگهانی و زودگذر زمستان در لوله ها منجمد شده و آن ها را می ترکاند.

برقی هم در کار نیست، چون نیروگاه ها کارشان متوقف شده است و هیچ کس بر آن ها نظارت نمی نماید و تامین سوخت خاتمه یافته است؛ بنابراین خانه شما تاریک است، بدون چراغ، تلویزیون، تلفن یا کامپیوتر!

خانه شما پر از گرد و خاک شده است، در واقع گرد و خاک همواره در هوا بوده، اما ما متوجه آن نمیشدیم، چون سیستم های تهویه مطبوع و بخاری های ما هوا را به اطراف پراکنده می کردند. همانطور که داخل اتاق های خانه قدم می زنید، گرد و غبار را هم به این طرف و آن طرف می برید، اما بعد از رفتن شما، هوای داخل خانه ساکن شده و گرد و غبار همه جا را می گیرد.

علف های حیاط رشد کردند تا جایی که آنقدر بلند و شلخته شدند که دیگر رشد نمی نمایند. علف های هرز تازه ظاهر شدند و همه جا ریشه کردند. گیاهان زیادی که تا به حال ندیده اید در حیاط شما رشد کردند. هر بار که بذری از درخت به زمین می افتد، ممکن است یک نهال کوچک رشد کند و هیچ کس نیست که آن را بیرون بکشد یا قطع کند.

متوجه می شوید جمعیت حشرات هم بیشتر شده است. حتما به یاد می آورید که انسان ها برای از بین بردن حشرات، هر کاری که می توانستند انجام می دادند. آن ها به زمین و هوا اسپری حشره کش می پاشیدند و زیستگاه این حشرات را نابود می کردند. به پنجره ها پرده و توری می زدند و اگر باز هم فایده نداشت با مگس کش به جان حشرات می افتادند، اما حالا در غیاب انسانها، حشرات بازگشته اند و کسی مزاحمشان نمیگردد.

چه بر سر خیابان ها می آید؟

در همسایگی شما، هر موجود زنده ای مشغول پرسه زدن است. اول کوچک ترها: موش ها، راکون ها، راسوها، روباه ها و سگ های آبی. این مورد آخر شاید برایتان تعجب آور باشد، اما آمریکای شمالی روزگاری پر از سگ های آبی بود. بعد حیوانات بزرگتر: گوزن، گرگ صحرایی و گاهی اوقات خرس. سال اول شاید نه، اما بالاخره این اتفاق می افتد.

بدون چراغ برق، ریتم جهانی طبیعی به حالت اولیه خود بازمی گردد. تنها نور، نور خورشید، ماه و ستارگان است. جانوران شب خوشحالند از اینکه آسمان تاریک شان را پس گرفته اند.

آتش سوزی اغلب رخ می دهد. صاعقه ممکن است به درخت یا مزرعه ای برخورد کند و دشتستان ها یا خانه ها و ساختمان ها را به آتش بکشد. بدون حضور انسان ها برای خاموش کردن آتش، آتش سوزی ادامه می یابد تا خودبخود خاموش گردد.

در اطراف شهر چه تغییراتی رخ می دهد؟

تنها پس از یک سال، سازه های بتنی نظیر جاده ها، بزرگراه ها، پل ها و ساختمان ها تقریباً شکلِ ظاهری یکسانی پیدا می نمایند. اگر پس از یک دهه به زمین بازگردید متوجه شکاف های ایجادشده روی آن ها میشوید که گیاهان کوچک لابلای آن ها آغاز به رشد نموده اند. علت این تغییرات این است که زمین دائماً در حال حرکت است و این حرکت با فشار توام است و فشار ترک ایجاد می نماید.

با گذشت زمان، جاده ها آغاز به فرو ریختن می نمایند و در نهایت آنقدر ترک می خورند که شبیه شیشه های شکسته می شوند و حتی درخت ها از میان آن ها آغاز به رشد کردن می نمایند.

پل ها با پایه های فلزی و تیر ها و پیچ هایی که پل ها را بالا نگه داشتند نیز زنگ زده اند. اما پل های بتنی بزرگ و بزرگراه های بین ایالتی، قرن ها دوام می آورند.

پل ها و لنگرگاه هایی که انسان ها روی رودخانه ها و نهر های سراسر جهان زده اند، فرسوده شده اند. مزارع به طبیعت بازگشتند. گیاهانی که می خوردیم آغاز به ناپدید شدن کردند. دیگر خبری از ذرت یا سیب زمینی یا گوجه فرنگی نیست.

حیوانات مزرعه طعمه آسانی برای خرس ها، گرگ های صحرایی و پلنگ ها شدند. حیوانات اهلی چطور؟ گربه ها وحشی شدند، اگرچه بسیاری از آن ها به وسیله حیوانات بزرگ تر از خودشان شکار شدند. بیشتر سگ ها نیز زنده نماندند.

پس از هزار سال، جهانیی که ساکن آن بودید به طور مبهم قابل تشخیص است. بعضی چیز ها باقی می ماند و این ماندن به مواد سازنده آن ها، آب و هوایی که در آن قرار دارند و فقط شانس بستگی دارد.

یک ساختمان آپارتمانی اینجا، یک سالن سینما آنجا یا یک مرکز خرید در حال فروپاشی، یادگار های یک تمدن گمشده خواهند بود. امپراتوری رم بیش از 1500 سال پیش فروپاشید، اما بعضی از بقایای آن را امروزه هم می بینید.

اگر این اتفاق (ناپدید شدن انسان ها از روی زمین) واقعاً روی بدهد، نحوه رفتار ما با زمین آشکار خواهد شد. جهانی امروز ما بدون ما نمی تواند دوام بیاورد و اگر ما نیز به آن اهمیت ندهیم نمی توانیم زنده بمانیم. تمدن نیز برای بقاء خود مانند هر چیز دیگری به نگهداری مداوم احتیاج دارد.