به نظر می رسد که هوش مصنوعی عرصه را بر عکاسی تنگ نموده، اما آیا واقعا این گمانه درست است؟ - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، با توجه به محبوبیت مولد های تبدیل متن به تصویر هوش مصنوعی (AI)، احساس می کنیم که عکاسی با جدی ترین تهدید خود از ابتدای پیدایش تا حالا روبرو است.

در چند ماه گذشته، از DALL-E برای ایجاد پرتره های واقعی و تکان دهنده از افرادی که وجود ندارند استفاده شده است. در همین حال، یکی از کاربران Midjourney حتی با استفاده از تصویری که با این نرم افزار ایجاد نموده بود، برنده مسابقه هنر های زیبا شد.

با توجه به اینکه سیستم های هوش مصنوعی مانند DALL-E و Midjourney بدون زحمت تصاویر واقعی را فراوری می نمایند، ممکن است به نظر برسد که هیچ امیدی برای عکاسی باقی نمانده است.

از آنجایی که هنر فراوری شده به وسیله هوش مصنوعی می تواند عکاسی و اقتصاد مالی را با مشکل روبرو کند، بعضی این روند را به همان بلایی تشبیه می نمایند که عکاسی در قرن نوزدهم بر سر نقاشی آورد.

با این حال، مقاله اخیر هانس روزبوم در JSTOR Daily بر این باور است که این روایت در خصوص عکاسی که نقاشی را از تحت الشعاع قرار داده، ممکن است از بیخ و بن اشتباه باشد.

روزبوم به طور خاص به تأثیر عکاسی بر نقاشان هلندی قرن نوزدهم می پردازد. هنگامی که اولین گزارش ها در خصوص عکاسی در سال 1839 منتشر شد، یک نشریه هلندی مقاله ای منتشر کرد که در آن درباره اختراع وحشتناک تازه… که می تواند زنگ خطری برای نقاشان هلندی ما ایجاد کند. هشدار داد. روشی پیدا شده است که به موجب آن نور خورشید خود را به درجه استاد طراحی ارتقا می دهد و به تصویر کشیدن وفادار طبیعت در چند دقیقه تبدیل می گردد.

با این حال، علی رغم ترس هایی که پیرامون فناوری تازه وجود داشت، روزبوم تنها یک گزارش از آواره شدن یک هنرمند در اثر عکاسی یافت: اشاره ای در سال 1874 به نقاش پرتره ای که اخیراً درگذشته بود که به خاطر ازدواج اش به آخر فقر رسیده بود. به خاطر هزینه بچه دار شدن و دوم زیان عکاسی.

در مقابل، روزبوم تعدادی گزارش را کشف کرد که حاکی از احیای هنری در حول و حوش زمان عکاسی بود. بسیاری از هنرمندان مدت هاست که نقاشی پرتره را به عنوان یک شکل کوچک تر مورد تمسخر قرار می دادند، و بعضی از این ایده که عکاسی جایگزین آن می گردد، استقبال کردند و نقاشان را مجبور به انجام کار های بلندپروازانه تر کرد.

به صورت متناقض، ظهور عکاسی منجر به تقاضای بیشتر برای نقاشی پرتره شد. در سال 1910، نقاش به نام جان وث نشان داد که از نقاشی هایی که قبول نموده بود، عقب مانده و نمی تواند پروژه تازه قبول کند.

بعضی از هنرمندان کمبود کار را توصیف کردند. با این حال، روزبوم به راحتی شکایات مشابهی را به زمان قبل از عکاسی پیدا کرد.

مقاله نشریه گرشون اشاره می نماید که اختراع عکاسی مزایایی نیز برای هنرمندان به همراه داشت. بعضی زمانی که کار نقاشی کند بود، عکس گرفتن را به عنوان یک کار جانبی انتخاب کردند. از عکس ها می توانستند به عنوان پایه نقاشی استفاده نمایند.

طبق مقاله گرشون، یک نویسنده ناشناس در اوایل سال 1855 استدلال کرد که پیش بینی ها در خصوص اینکه چگونه عکاسی مرگ هنر خواهد بود اشتباه بوده است،

در این پرتو، ظهور هنر فراوری شده به وسیله هوش مصنوعی ممکن است به هیچ وجه نشان دهنده خاتمه عکاسی نباشد.

هوش مصنوعی به تدریج هم عکاسی و هم طراحی و هم معماری و در گام بعدی فیلمسازی را تغییر خواهد داد و گریزی از آن نیست.

با پیوندی بین هنری سنتی کنونی، هوش مصنوعی به تخیلات ما بال و پر خواهد داد و مانند یک ابزار خیلی زود مورد پذیرش قرار خواهد گرفت.

چند روز پیش که من شخصا Midjourney را تست می کردم شاهد بودم که چطور ایده های متعدد نقاشی و معماری خارجی به دست می دهد. احتمالا در آینده می گردد با ترکیبی از فرامین متنی و صوتی و دادن تعدادی پیش طرح گرافیکی اولیه و عکس های از قبل موجود، رشته هنری تازهی ایجاد کرد.

این روزها تعداد عکاس ها خیلی بیشتر از نقاش ها است و می توان تصور کرد که در آینده هم تعداد هنرمندان هوش مصنوعی خیلی بیشتر از عکاس ها بگردد.

فناوری شغل ها را تغییر می دهد، اما تا حالا منجر به حذف شغل به معنی عام و انسان نشده است!

منبع