یک تعمیرگاه کوچک دوربین در بالتیمور که فعلا همراه انقلاب دیجیتال نشده و ایده برای ساختن موزه های خصوصی، فروشگاه ها و تعمیرگاه های وسایل فناورانه دهه های قبل - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، کسانی که خارج از مریلند زندگی می نمایند، احتمالاً هرگز نام خدمات الکترونیک عکس بالتیمور را نشنیده اند. اما در این پست برای یادآوری مشاغل دوست داشتنی ای که دیگر کم کم آخرین بازماندگانش هم در حال زوالند، برای نمونه از این مرکز خدمات یاد می کنم.

این مغازه با نمای آجری در حاشیه یک مرکز خرید قدیمی در حومه شهر بالتیمور قرار گرفته است. شرکت هایی که اینک آن را احاطه نموده اند با تابلوهای بر از علائم بصری شان، مشاهده سرراست این مغازه را غیرممکن می نمایند.

این فروشگاه اصلا حساب شبکه اجتماعی ندارد. اما یک سایت خیلی باستانی به سبک وب 1.0 دارد.

تنها راه یافتن این مغازه با نام اختصاری BP-ES به صورت الکترونیکی به وسیله نظرات مشتریان در سایت های آنالیز است و تنها راه برای اطمینان از باز بودن آن ها هنگام توقف این است که از قبل تماس بگیرید. خوشبختانه شماره تلفن آن هرگز تغییر ننموده.

تابلوهای قدیمی آن خدماتی را تبلیغ می نمایند که دیگر منسوخ شده اند. در درون آن یک کامپیوتر با مانیتور قدیمی و با فلاپی دیسک، یک دستگاه فکس، یک دستگاه پخش حلقه به حلقه و دوربین های 35 میلی متری خودنمایی می نمایند.

مشتریان وفادارش می گویند که این مغازه برای آنها یادآور عصر نگاتیوها، یا وقتی است که هنوز گرفتن چک های دست نویس مرسوم بود و شما می بایستی برای سپرده گذاری به صورت حضوری به بانک می رفتید.

برای کسانی که هنوز مثلا لنزهای نیکون دهه 1980 دارند که دچار مسائل فنی شده، این مغازه نعمتی است. بدون آن باید با عکاسی آنالوگ خداحافظی نمایند.

عکس های این مرکز خدمات را که می دیدم با خودم گفتم کاش مراکز خدمات مجتمعی برای سرویس دستگاه های قدیمی می داشتیم. اینها می توانستند در حاشیه عتیقه فروشی ها باشند. جاهایی که شما بتوانید رادیوضبط های قدیمی؛ گرامافون، پخش نماینده های VHS، باندهای صوتی قدیمی، آتاری و کمودورها را زیارت کنید، خریداری کنید یا برای تعمیر ببرید و دیگر مجبور نباشید برای تعمیر هر وسیله قدیمی به یک فروشگاه متروک در یک نقطه متفاوت شهر بروید. (هرچند که این روزها وسایل نوی ما با توجه به تحریم و انزوا، درست نمی توانند تعمیر و سرویس شوند!)

ایده بدی هم نیست سرمایه گذاری روی چنین مرکز مجتمعی. یک موزه کوچک از وسایل دهه پنجاهی و شصتی، مرکز تعمیر آنها و مرکز فروششان به صورت مجتمع با یک دکوراسیون قابل قبول.

شاید هم چنین جایی را می شناسید.