آیا می توان به بازگشت دوباره حیوانات منقرض شده امیدوار بود؟ - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، این حیوانات سالهاست که منقرض شده اند و روی زمین زندگی نمی نمایند، برخی از آنها کمتر از یک دهه از شناخته شدنشان از روی زمین محو شده اند.

به گزارش همه ایده های جدید ، امروزه دانشمندان عقیده دارند با جایگزین کردن DNA این حیوانات در تخمک حیواناتی که از نظر فیزیکی و ژنتیکی بسیار به این گونه منقرض شده نزدیک هستند می توان حیوانات منقرض شده را دوباره احیا کرد. اما آیا می توان به زندگی دوباره آنها امیدوار بود؟

بز کوهی پیرنئن

داستان از زمان کشته شدن آخرین بازمانده بز کوهی پیرنئن در سال 2000 آغاز شد. سالها قبل بزکوهی پیرنئن یا بوکاردو در کوهستان های پر برف و سرد پیرنه - مرز طبیعی فرانسه و اسپانیا- زندگی می کرد. این بز از نظر فیزیکی و ژنتیکی با بزهای دیگر متفاوت بود ولی متأسفانه به علت شکار بی رویه، نسل این بزکوهی منحصر به فرد منقرض شد. در سال 1999، محققان آخرین نمونه این حیوان را که یک بز ماده بود پیدا کردند و نامش را سلیا گذاشتند. یک سال بعد یعنی در سال 2000 سلیا به خاطر افتادن درختی بر رویش در پارک ملی اوردسا در اسپانیا کشته شد. اما محققان نمونه ای از سلول های این حیوان را به امید بازگرداندن دوباره اش به زندگی، در دمای 196- درجه سانتیگراد نگهداری کردند و یک تیم پژوهشی تشکیل دادند.

بعد از انجام آزمایش های بسیار، محققان و جانورشناسانی که بر روی این پروژه کار می کردند، پیروز شدند هسته سلول منجمد سلیا را به تخمک بز کوهی اسپانیایی که به نظر جانشین مناسبی می رسید تزریق نمایند. آنها 57 تخمک جانشین را در رحم 7 بزکوهی ماده قرار دادند و یک بزغاله بوکاردو در سال 2003 به دنیا آمد که مانند یک معجزه بود اما چند دقیقه بعد از تولد این بزغاله هم به علت ناقص بودن یکی از ریه هایش مرد.

این ماجرا باعث شد که گروهی از محققان، انجمن بازگرداندن حیوانات منقرض شده را تأسیس نمایند که موضوع بحث شان احیای حیوانات منقرض شده مثل ببر تاسمانی، کبوتر وحشی آمریکای شمالی، ماموت ها و بسیاری از حیوانات دیگر بود.

پرنده هوآیا

در قبایل مائوری در نیوزیلند، هوآیا برای مائوری هاحیوان مقدسی است. اروپائیان این پرنده را به خاطر پرهای زیبایش که برای تزئین لباس وکلاه استفاده می شد شکار می کردند، این پرنده زیبا با پرهای سیاه و براق و نوک بلند و خمیده اش در سال 1907 منقرض شد. این امکان وجود دارد که چند هوآیا در اعماق پارک ملی اورورا در جزیره شمالی نیوزیلند زندگی می نمایند، اما نمی توان به حدس و گمان برای منقرض شدن یا نشدن این پرنده اکتفا کرد، به همین علت گروهی از متخصصان ژنتیک در سال 1999 دور هم جمع شدند تا راه حلی برای شبیه سازی هوآیا پیدا نمایند و همه آنها عقیده داشتند که این موضوع امکان پذیر خواهد بود. بعد از این ماجرا، سایت تحقیقاتی سایبر در آمریکا راه اندازی شد و دانشگاه، تأمین مالی پروژه را برعهده گرفت، حتی مائوریها با شبیه سازی پرنده مقدس خود موافقت کردند.

در حال حاضر هیچ اتفاقی نیفتاده، اما این طرح در حال اجراست و احتیاج به استخراج سلول زنده یکی از نمونه های موجود در موزه دارد تا بعد از این مرحله، DNA را از سلول خارج نمایند و در یک تخمک گرفته شده از پرنده جانشین قرار داده شود و بعد از شوک الکتریکی یا تاباندن اشعه UV تقسیم سلولی آغاز می شود. دانشمندان امیدوارند که از این طریق بتوانند این پرنده زیبا را دوباره به زندگی برگردانند.

گنجشک ساحل اسپارو

ناسا در مرکز فضایی کندی در جزیره مریت برای کشتن پشه ها و کرمها مجبور شد سیلی راه بیندازد و متاسفانه این کار باعث نابودی زیستگاه گنجشک ساحل اسپارو شد. آخرین بازمانده این پرنده در سال 1987 مرد، اما قبل از دفنش، قسمت هایی از بافت بدنش در یخ نگهداری شد.

اکنون پژوهشگران کوشش گسترده ای را روی ساختار مبهم DNA به دست آمده از بافت یخ زده این گنجشک آغاز نموده اند تا شاید این گونه منقرض شده را به زندگی برگردانند.

ماموت پشمالو

ماموتها 200 هزار سال پیش در عصر یخبندان در منطقه معروف به سیبری منقرض شدند اما در حفاری های متعددی که در این منطقه صورت گرفت ماموت پشمالویی پیدا شد که کاملا یخ زده وسالم بود. این ماموت پشمالو نمونه خوبی از حیوان منقرض شده پیش از تاریخ برای پروژه شبیه سازی است. در سال 2006 پژوهشگران متوجه شدند که 4 پروتئین ساده را که در یک سلول بالغ وجود دارد می توانند به سلول بنیادی جنین تزریق نمایند که این فرایند سریعتر از استخراج هسته سلول است و سلول های بنیادی، بیشتر از انواع سلول های دیگر زندگی می نمایند.

در سال 2011 تیم پژوهشگر مستقر در توکیو، اعلام کردند که با استفاده از توالی ژنتیکی و جایگزینی DNA ماموت پشمالوی سیبری به جای DNA فیل آسیایی که از تمام نمونه های دیگر فیل ها بیشتر شبیه ماموت است می توانند این حیوان منقرض شده را دوباره احیا نمایند.

طوطی کوچک دم دراز کارولینا

طوطی کوچک دم دراز در مکان های گرمسیری مانند آمریکای مرکزی زندگی می کرد، اما کمتر از یک قرن پیش این گونه از طوطی دم دراز، زیستگاهش را در امتداد سواحل شرقی آمریکا از دست داد. در نخستین دهه های قرن بیستم به خاطر پرهای زیبای این طوطی که در تزئین لباس و کلاه از آنها استفاده می شد، این پرنده از حیات وحش ناپدید شد.

خوشبختانه ده ها نمونه سلولی از این گونه منقرض شده در سراسر کارولینا وجود دارد. در سال 2015، DNA این پرنده از قطعاتی از پوسته تخم این طوطی در موزه ایالتی نیویورک به دست آمد و زیست شناسان و مورخان برای بدست آوردن یک نمونه طوطی دم دراز کارولینا آزمایش های بسیاری انجام دادند. آنها امیدوارند تا با استفاده از این DNA، به وسیله تغییراتی در ساختار ژنتیکی یک نوع طوطی به نام طوطی ناندی، این پرنده را دوباره بازآفرینی نمایند.

کبوتر وحشی آمریکای شمالی

کبوتران مسافر در یک دوره در آمریکای شمالی بسیار زیاد بودند. آنها بسیار خوشمزه بودند وبه همین علت به وسیله انسان ها شکار شدند. در حال حاضر پروژه ای در دانشگاه کالیفرنیا برای احیای کبوتر وحشی با استفاده از DNA، آخرین بازمانده کبوتران وحشی که در سال 1914 مرد، راه اندازی شده است.

به علت سالم بودن DNA کبوتر مسافر و بعلاوه پیدا کردن جانشین مناسب به نام کبوتر باند دم، کبوتر مسافر یکی از گزینه هایی است که می تواند دوباره به زندگی باز شود و محققان امیدوارند که با کاشت DNA کبوتروحشی در تخم کبوتر باند دم به زودی کبوتر وحشی شبیه سازی شود.

گاو دریایی استلر

گاو دریایی استلر یکی از بستگان فیل دریایی است و برای اولین بار در سال 1741 در جزیره برینگ نزدیک روسیه کشف شد. آنها حیواناتی بسیار درشت جثه بودند که به کندی حرکت می کردند و شناگران بدی بودند که برای یک موجود دریایی جای تعجب دارد.

در آن سالها، پوست این حیوانات مورد توجه ملوانان و تجار نهاده شد و در زمانی کمتر از 30 سال به صورتی باورنکردنی شکار شدند، در سال 1768 به طور رسمی اعلام شد که آنها 27 سال بعد از کشفشان، منقرض شده اند. اگرچه گاو دریایی استلر در حدود 250 سال پیش زندگی می نموده اما از بقایای استخوان آنها که آب به ساحل آورده بود، چندین نمونه ساختار DNA به دست آمده و یک تیم تحقیقاتی روسی در سال2011 پروژه شبیه سازی این حیوانات را آغاز کرد.

گوزن ایرلندی

در خصوص حیوانات ماقبل تاریخ مانند گوزن ایرلندی، که یک گوزن غول پیکر است، امروزه به سختی می توان گوزنی را یافت که بعد از تولد، قدش به 2 متر و شاخ هایش به 4 متر برسد.

محققان در کالج لندن نزدیکترین گونه به گوزن غول پیکر ایرلندی را گوزن زرد که در انگلستان و ایرلند زندگی می نماید شناخته اند. در حال حاضر آنها روی ساختار DNA که از روی فسیل یک گوزن ایرلندی 13 هزار ساله برداشته شده کار می نمایند و امیدوارند که با جایگزین کردن DNA گوزن ایرلندی با DNA گوزن زرد در آینده ای نزدیک این حیوان منقرض شده را دوباره به زندگی برگردانند.

گاو وحشی اوراسیا

این حیوان انگلیسی در عصر برنز به علت از دست دادن زیستگاه طبیعی خودش نابود شد و آخرین نمونه آن در سال 1627 در لهستان کشته شد. اکنون با گذشت قرن ها یک گروه هلندی به نام استیچتینگ بر روی ساختار DNA که از استخوان های این حیوان به دست آمده مطالعه می نمایند. دانشمندان هلندی نزدیکترین حیوان به این گونه منقرض شده را گاو اهلی هلندی تشخیص داده اند و قرار شد DNA این گاو وحشی را به جنین جانشین تزریق نمایند. دانشمندان امیدوارند که از این طریق بتوان بعد از گذشت چند سال گاو وحشی اوراسیا را شبیه سازی کرد.

منبع: سرنخ. دوهفته نامه حوادث و شگفتی ها. شنبه1 اسفند 1394.