راز انقراض انسان های نئاندرتال کشف شد - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، دلایل از بین رفتن نئاندرتال ها همیشه یکی از رازهای بزرگ در تاریخچه زیست انسان ها بر روی کره زمین محسوب شده است. حالا اما دانشمندان در یک مطالعه تازه پاسخ غافلگیرکننده ای به این مسئله مبهم داده اند.

به گزارش همه ایده های جدید ، تا به امروز فرضیه های اصلی برای نابودی نئاندرتال ها تغییرات آب و هوایی، شیوع بیماری و جنگ و خشونت (و یا آمیختگی) با انسان خردمند یا همان هومو ساپین ها بود. اما آیا ممکن است که علت انقراض فقط این بوده که آن ها هرگز به میزان کافی از خانه هایشان دور نشده اند؟

به نقل از یورونیوز، دانشمندانی که بر روی بقایای یک نئاندرتال کشف شده در فرانسه مطالعه می نمایند می گویند این انسان های نخستین، برای ده ها هزار سال از نظر اجتماعی در حالت انزوا به سر می بردند. امری که می توانسته باعث کاهش مرگبار تنوع ژنتیکی و سپس انقراض آن ها شده باشد.

نئاندرتال ها برای مدت طولانی در اروپا و آسیا ساکن بودند و حتی در کنار انسان های مدرن اولیه زندگی محدود و محقرانه ای مخصوص به خود داشتند، تا زمانی که در 40 هزار سال پیش به طور ناگهانی منقرض شدند.

لودویک اسلیماک، باستان شناس فرانسوی و از نویسندگان مطالعه تازه، می گوید این آخرین لحظه ای در تاریخ بود که بیش از یک گونه انسان روی زمین همزیستی کردند.

او اضافه می نماید: این لحظه ای عمیقاً معمایی است زیرا ما نمی دانیم چگونه کل جامعه انسانی نئاندرتال ها، که از اسپانیا تا سیبری وجود داشتند، به یکباره توانستند منقرض شوند.

محققان در مطالعه تازه به بقایای فسیل شده یک نئاندرتال پرداخته اند که در سال 2015 در دره رون فرانسه کشف شده بود.بقایای این نئاندرتال نادر در غار ماندرین یافت شد، غاری که تحقیقات نشان می دهد هم خانه ای برای نئاندرتال ها و هم خانه ای برای هومو ساپینس ها بوده است.

دکتر اسلیماک می گوید: به محض اینکه بقایای جسد از زمین خارج شد، آن ها یک تکه دندان آسیاب را جدا کردند و برای تجزیه و تحلیل به متخصصان ژنتیک در کپنهاگ فرستادند. وقتی نتایج برگشت، تیم مات و مبهوت شد. داده های باستان شناسی نشان می داد که این جسد بین 40 تا 45 هزار سال قدمت دارد، اما تجزیه و تحلیل ژنومی حاکی از آن بود که این جسد مربوط به 105 هزار سال پیش است. یکی از تیم ها باید اشتباه نموده باشد.

در واقع تجزیه و تحلیل ایزوتوپ های استخوان ها و دندان های تورین نشان می داد که او در آب و هوای بسیار سردی زندگی می نموده که با محل زیست نئاندرتال های عصر یخبندان در حدود 40 هزار سال پیش مطابقت داشته است.

اما مسئله آن بود که ژنوم تورین با ژنوم نئاندرتال های اروپایی معاصرش شباهت نداشت و در عوض شبیه ژنوم نئاندرتال هایی بود که در حدود 100 هزار سال پیش زندگی می کردند. امری که باعث سردرگمی محققان شد.

پایان پس از 7 سال تحقیق تعیین شد که تورین عضوی از یک جامعه منزوی و قبلاً ناشناخته بوده که از برخی از نخستین جمعیت های نئاندرتال اروپا آمده بودند.

مارتین سیکورا، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه کپنهاگ، در این باره می گوید: نسب منتهی به تورین حدود 105 هزار سال پیش از سلسله منتهی به دیگر نئاندرتال های متأخر جدا شده است.

محققان تصور می نمایند این سلسله حدود 50 هزار سال بدون هیچ گونه تبادل ژنتیکی با نئاندرتال های کلاسیک اروپایی می زیسته اند. در حالی که برخی از آن ها تنها به میزان دو هفته پیاده روی از نئاندرتال های دیگر فاصله داشتند.

این نوع انزوای اجتماعی گسترده برای پسرعموهای نئاندرتال ها، یعنی همان انسان های مدرن، عجیب به نظر می رسد. دکتر اسلیماک می گوید که انسان خردمند در مقایسه با نئاندرتال ها دایره های اجتماعی بی نهایت بزرگ تری داشته است که ده ها هزار کیلومتر مربع گسترده شده بودند.

این در حالی است که یافته های باستان شناسی نشان می دهد نئاندرتال ها در منطقه محدودی زندگی می نموده اند و بیش از چند ده کیلومتر از خانه شان دور نمی شدند.

تحقیقات پیشین نشان داده بود که نئاندرتال ها در گروه های کوچک زندگی می کردند. بنابراین دور نشدن از محل سکونت اولیه به این معنی بود که گزینه های زیادی برای همسرگزینی خارج از خانواده وجود نداشته است. این نوع همخونی، تنوع ژنتیکی یک گونه را کاهش داده و می تواند در درازمدت منجر به بروز مشکل گردد و مرگ همیشگی آن گونه را رقم بزند.

تارسیکا ویمالا، متخصص ژنتیک جمعیت در دانشگاه کپنهاگ و یکی از نویسندگان این مطالعه، در این خصوص می گوید: وقتی برای مدت طولانی منزوی هستید، تنوع ژنتیکی خود را محدود می کنید. به این معنی که توانایی کمتری برای سازگاری با آب و هوای متغیر و همینطور عوامل بیماری زا دارید.

5858