مدیران بیرون مانده در جهت فدراسیون ها - همه ایده های جدید

به گزارش همه ایده های جدید ، تجربه نشان داده حتی اگر وزارت ورزش قصد حمایت از کاندیدایی را نداشته باشد، حضور کارکنانی از وزارت باعث می شود تا این عده با بهره گیری از پشتوانه وزارت برای خود رایزنی کنند.

آزاده پیراکوه - مجامع انتخاباتی فدراسیون ها پشت سر هم برگزار می شود تا حداقل پیش از پایان سال، تکلیف برخی فدراسیون ها روشن شود. مجامعی که هر کدام شان بستر حواشی و اتفاق های خاصی اند و می توان جداگانه در موردشان نوشت اما همه شان با هم در چند ویژگی مشترک اند. مثل حضور ثابت برخی کارمندان وزارت ورزش در بین کاندیداها، یا نه گفتن مجامع به برخی کاندیداها با ویژگی های خاص. جوانگرایی در تعدادی از رشته ها هم موضوعی است قابل تامل و شاید امیدوارکننده.

در بین همه این اتفاق های مشترک فدراسیون هایی که هر کدام شان به دلیلی بلاتکلیف شده اند، موضوعی وجود دارد که زمینه ساز حاشیه هایی برای تعدادی از رشته ها شده است. چند ماهی است که یک رویه در وزارت ورزش باب شده که نمی توان پایه و اساسی برایش پیدا کرد. اگر نخواهیم خیلی به عقب برویم، نمونه شاخص این موضوع را می توان در انتخابات تیر و کمان دید. زمانی که معاونت همگانی و فرهنگی وزارت ورزش باید با هم ادغام می شد و جایی برای معاون همگانی این وزارتخانه برای ادامه فعالبت نبود. همان موقع بود که فدراسیون تیر و کمان به او نشان داده شد و در نهایت او با پیروزی در انتخابات برای 4 سال دیگر حضورش را در ورزش تضمین کرد.

این مدل در چند رشته دیگر اجرا شده و گویا قرار است انجام شود؛ مثل گل محمدی که گویا باید به زودی اداره کل ورزش تهران را ترک کند و به همین خاطر هر روز فدراسیونی برایش در نظر گرفته می شود.

همین چند روز قبل او کاندیدای فدراسیون قایقرانی بود تا زمینه حضورش در این رشته فراهم شود اما اهالی قایقرانی به این رویه نه گفتند و جالب است که حالا شنیده می شود حکم سرپرستی او برای فدراسیونی دیگر صادر شده است. فدراسیونی که مسوولان وزارت سعی دارند بگویند با رییس اش مسئله ای ندارند اما شنیده می شود که حکم سرپرستی را گل محمدی زده اند تا او از اداره کل تهران خداحافظی کند و به این فدراسیون برود و احتمالا بعدا در انتخابات این رشته هم شرکت کند.

در این رابطه مثال های زیادی وجود دارد. مثل تلاشی که برای ورود مدیر کل امور استان های وزارت ورزش به انتخابات تنیس شد اما به هر دلیلی او شرایط حضور در انتخابات را ندارد و حالا قرار است با ثبت نام مجدد، زمینه حضور مدیری دیگر از وزارت ورزش در این انتخابات فراهم شود.

در فرستادن مدیرانی که باید از جایی دیگر به فدراسیون ها بروند، این نکته وجود دارد که اگر عملکرد این مدیران در حوزه ای که فعالیت دارند، خوب بوده، چطور مسوولان به این نتیجه رسیده اند که باید جابجا شوند و اگر عملکردشان ضعیف بوده، چطور راستا فدراسیون ها به آنها نشان داده می شود؟ مگر فدراسیون هایی مثل تیر وکمان، قایقرانی، تنیس و ... فدراسیون های کم اهمیتی هستند که با آنها اینطور رفتار می شود؟

البته این همه مسئله ای نیست که در راستا مدیران وزارت ورزش به فدراسیون ها وجود دارد. علاوه بر اینکه برخی مدیران بیرون مانده از بخش های دیگر راهی فدراسیون ها می شوند، تعدادی دیگر هم هستند که قرار نیست از موقعیت شان در وزارت دور شوند اما در مجامع انتخاباتی فدراسیون ها ثبت نام می کنند تا برنامه های خاصی را دنبال کنند. برخی کاندیدای پوششی هستند تا اگر برای گزینه خاصی، مسئله ای پیش آمد، آنها در مجمع حضور داشته باشند. برخی هم فدراسیون های مختلف را امتحان می کنند تا شاید مثل طباطبایی که نتیجه پیگیری اش را در کاراته دید، بالاخره وارد یک فدراسیون شوند.

تمام اینها در حالی رقم خورده که در بیشتر موارد کارمندان وزارت در مجامع پیروز نبوده اند؛ مثل گواری که در هندبال رای نیاورد. برای این رای نیاوردن می توان تحلیل های مختلفی ارائه کرد اما فارغ از همه برداشت هایی که از این بخش می توان داشت، فعلا ورود این افراد به عرصه انتخابات قابل بحث است و زمینه ساز کلی حرف و حدیث. برخی مدیران وزارت می گویند چون اینها رای نمی آورند، یعنی وزارت ورودی در انتخابات نداشته است؛ اما نباید این را نادیده گرفت که ثبت نام چند کارمند فدراسیون برای هر مجمع انتخاباتی، شائبه های زیادی را به وجود می آورد و در روند برگزاری مجمع تاثیرگذار است.

تجربه نشان داده حتی اگر وزارت ورزش قصد حمایت از کاندیدایی را نداشته باشد، حضور کارکنانی از وزارت باعث می شود تا این عده با بهره گیری از پشتوانه وزارت برای خود رایزنی کنند و این موضوع به وجهه وزیر ورزش که نشان داده در هیچ انتخاباتی دخالت نداشته، لطمه می زند.

وزارت ورزش مدتی قبل موضوعی را عنوان کرد، مبنی بر اینکه افرادی که سرپرست می شوند، برای اینکه شائبه ای پیش نیاید، در انتخابات فدراسیون ها شرکت نکنند. البته این ایده اجرا نشد و در ادامه معاون وزیر اعلام کرد که این مسئله قانون نبوده و افراد اخلاقی متعهد شده اند در انتخابات شرکت نکنند. با نگاه به این تجربه، می توان این ایده را عنوان کرد که وزارت ورزش نه تنها اقدام به فرستادن مدیران بیرون مانده به فدراسیون ها نکند، بلکه زمینه ای را فراهم کند تا کارمندان وزارت ورزش در مجامع انتخاباتی شرکت نکنند. این می تواند گامی باشد در راستای بلوغ مجامع فدراسیون ها تا بدون هیچ باید ونبایدی، بهترین گزینه را انتخاب کنند بدون اینکه شرایطی پیش برود تا برخی اتفاق های ناخوشایند تکرار شود.